Week 3

12 juli 2009

Als het om het behalen van mijlpalen ging, was deze week minder spectaculair dan de vorige.

De pups groeiden gewoon heel hard door: de dichte flapjes op hun kop werden heuse oortjes, hun oogjes werden helder en groot maar bleven nog wel blauw… het lopen ging soepeler met superstoere wijdbeense achterpoten..hun snuitjes begonnen uit te schuiven… echte hondjes met een beertjeslook.

Broertjes en zusjes werden ontdekt en soms grommend besprongen. Vooralsnog laat iedereen zich alles welgevallen. De pups lopen en liggen doodgemoedereerd over elkaar heen… het is “one happy family”.

Ze gingen deze week zelf plassen en poepen. In het begin daar waar het kwam opzetten zodat ik gedurende de dag lakens en lappen moest verversen. In dat verband was de week toch wel spectaculair.. enorme stapels wasgoed gingen er doorheen.

Op een gegeven moment gingen de pups uit zichzelf in een hoekje op de kranten hun behoefte doen. Deze propere instelling nam niet weg dat ik me deze week net een retirade juffrouw voelde.

Omdat de pups steviger op hun poten kwamen te staan, konden ze ook beter pap eten… ze vielen nu niet meer direct in de schaal (hoewel dat uiteindelijk toch gebeurde). Pap blijft 2e keus. Zolang Dido in de buurt is, gaat de pap er niet van harte in.. moedermelk blijft populair bij het jonge spul.

Maar goed, honger maakt rauwe bonen zoet dus ze kozen uiteindelijk wel eieren voor hun geld…

Het pap eten blijft een zalig geklieder. Na afloop zitten de spetters over hun hele lijfje.

Gelukkig is daar moeder Dido – heel erg dol op pap - die met haar duizenddingendoekje alle kinderen keurig schoon likt voor zij weer een uurtje slapen gaan.

Soms is Dido me voor en zie ik haar met een grote waaier van 10 hondjes aan haar tepels.. de sessies worden wel korter dus ik besluit om het papgebeuren wat feestelijker te maken door er geprakte stukjes vlees in te doen.

Onze lieve zoete pupjes blijken dan wel degelijk wolvenbloed in d’adren te hebben.. de schalen gaan leeg in een tel.. niet gewoon meer.

Vandaag = aan het einde van de 3e week maakte ik het luikje van de kist open zodat een ontdekkingstocht naar buiten gemaakt kon gaan worden…. en heel voorzichtig duikelen er 2 over de rand (toch nog wat te hoog) en gingen fier via de rode loper (een blauwe handdoek in ons geval) de deuren door.. voor het eerst in het zonnetje… en maar gelijk weer eens een plasje doen.

Morgen weer naar buiten maar dat is pas voor week 4.

Week 4

Deze week ontvingen wij veel bezoek: pupkopers en -kijkers.

Er is wat afgeknuffeld en getild. Daar genoten wijzelf - geloof ik - nog het meeste van.

Dido blijft in de buurt, op de meeste foto’s die ik van het bezoek heb gemaakt zie je altijd een glimp van haar kop. Zij geeft zo nu en dan een demo melkgeven waardoor er een nieuwe wending aan de gesprekken ontstaat.. meestal over het aantal tepels.. en dat ze net een tepel minder dan het aantal pups heeft, hoe dat dan moet en gaat. Over wat normaal aantal is..

Oneven of even…

De waaier kinderen aan Dido‘s “rokken” lokt bij een ieder wel een of andere reactie uit.

Vooral dat ze zo’n knappe moeder is.. en van zoveel bewondering schiet het melk natuurlijk weer spontaan toe.

Het weer viel wat tegen.. frisse wind recht op het terras, soms kletterende regen dus het buitenspelen werd de eerste dagen niets.

Omdat de wereld van de pups nu wat groter moet / mag worden lieten wij ze in tweetallen de woonkamer ontdekken…..

Ze vonden dat allemaal wel geschikt, ze liepen vrij rond en ontdekten tot hun vreugde ook hun moeder hier.

De tien pups beginnen zich onderling duidelijker te onderscheiden. Er zijn er bij die doorlopend hun broertjes en zusjes uitdagen en bespringen. Dat gaat met veel vertoon en gegrom. Wordt het al te heftig dan komt Dido direct polshoogte nemen. Indien nodig regelt zij dan met haar snuit het partijtje sparren in juiste banen.

Anderen hebben meer interesse in mensen. Die springen tegen je op en kunnen je al heel lief aankijken. Niet te weerstaan zo’n pup. Een paar kunnen al vakkundig een krantje slopen of zijn het niet zo eens met hoe ik de handdoeken neerleg of weten zich over de rand van de bak te klauwen.

Niets is leuker dan het observeren van spelende pups. (geldt ook voor slapende pups)

Als het verzorgen van pups veel tijd kost dan is het niet in de laatste plaats daardoor.