17 maart 2015

Nee hoor geen last van een writer's block.. maar de dagen zitten propvol aktiviteiten allerlei-vooral rondom de pups.  Ik maak elke dag fotos en ze komen zeer binnenkort weer  hier te staan. De pups zijn gisteren gewogen.. en ze zijn allemaal rond de 4kg. Reutje rood is 5kg en Little Dyson is 3kg. Alle pups verdubbelden in twee weken tijd weer hun gewicht.. maaaaaaaar Dyson die met een reuze inhaalslag bezig is verdriedubbelde zijn gewicht. Ze kregen gisteren ook hun 3e wormkuur. Geen leuke aktie maar nodig. Er wordt volop gespeeld in het puppiepark en volop ontdekt. Ondertussen zijn alle pups al op een heuse wandeling mee geweest door de tuin richting de vijver en hebben ze vanaf mijn armen kennisgemaakt met de schapen.

Als lammetjes dartelen ze in de hoge graspollen, maken sprintjes en buitelingen.

Roerig blijft het ook rondom wie waarheen zal gaan... Wij zijn er wel uit..en ik zal iedereen vandaag of morgen op de hoogte brengen.

Ik heb mijn hart verloren aan een van de tien.. maar verstand krijgt voorrang dus ook hem zullen wij moeten laten gaan. Ik heb het er behoorlijk moeilijk mee.

Puppies reageren op Puppies!!.. ze komen dan als een klasje kleuters op me afgerend, overal vandaan. Even voel ik me dan het populairste meisje van de klas.. maar gelijktijdig besef ik dat ik natuurlijk gekoppeld wordt aan eten.. (Pavlov?).

Het is een proper clubje. Er liggen smorgens wel drolletjes in hun nachtverblijf (in onze woonkamer) maar altijd op de krantjes. Maar liever willen ze daar ook niet meer poepen en plassen. Zodra ze smorgens naar buiten gaan, gaan ze gelijk en masse een drolletje draaien en plasjes doen. Het moet straks niet al te grote problemen geven om ze zindelijk in huis te laten worden. (na elk slaapje, speelbeurtje en maaltijd.. pup naar buiten laten voor een plas of poep. En een vergissing in huis... jammer, maar dan was baasje te laat.. Niet mopperen op pup... t was niet zijn of haar fout.)

19 maart 2015

Vandaag is ergens halverwege week 7. Wij zijn in afwachting van het hoog bezoek van papa Lex (en zijn baasjes en vriendin Wanda (E'saia met Frasnay's flair) helemaal uit de kop van Friesland.

Ik kan niet wachten om ze te laten kennismaken met het kroost van Lex en Bobbie.

Met Daisy (eigenaar van Lex) staat het bezoek aan de dierenarts op het programma.

De pups zijn inmiddels op bootcamp. Niks niet meer vrijblijvend spelen en slapen. Ontdekken en ervaringen opdoen, licht ondergedompeld worden in milde stress situtaties.  Mee in de bench in de auto, aan de lijn lopen (bleh niet leuk.. ) op eigen poten door de werkplaats met die grote machines, bij de schapen, door de hoge pollen en greppels van de tuin waar ze dan ook Tom ontmoeten. Tom is onze oude lieve Labrador, blind, dovig en wat in de war soms. Hij houdt niet van dat jonge spul. Zo onthand als hij nu is, moeten wij hem ontzien natuurlijk. Toch houdt hij zich kranig als hij ineens zo'n puppieneusje voelt.

De pups hebben nu allemaal een eigen naam, bedacht door hun toekomstige eigenaren.

Reutje paars gaat Lasko heten, groen wordt Leven, wit (eerst Lazy Bones) nu Leroy Bobbie met als roepnaam Bobbie (leuk... twee Bobbies in de familie), hondje beige krijgt de naam Lars-Legolas, onze stoere rood Leif van Diesel en Little Dyson die allang niet meer Little is gaat Lef-Dyson heten. Lef heeft hij zeker.

Voor de teven zijn er de volgende namen bedacht:

La Loba (naar een Spaanse sage met een Wolf in de hoofdrol) wordt de naam van oranje, Leandra voor teefje geel, Lille Nenna voor dametje Rose en Laska voor teefje groen.

21 maart 2015

Gisterenmiddag reed ik met een bestel Kangoo volgeladen met 11 honden naar Daisy om samen naar de dierenarts te gaan. Pups waren zeker niet tevreden met deze gang van zaken. Ondanks Bobbies stoicijnse kalme liggen protesteerden ze luid en krachtig. Mensen op straat keken ons dan ook verschrikt na. Op een gegeven moment werd het stil en vielen ze in slaap.... zo was het dan gemakkelijk werken. Een voor een mochten ze voor een algehele check naar binnen. Eerst werden ze gewogen.. waarbij ze slaapdronken op de grote weegschaal lagen. Binnen op de behandeltafel lieten ze zich kalm en gemakkelijk bekijken.. tandjes,  oren, ogen, navels, anusjes, balletjes alles werd gecheckt. Even schrikken bij hondje nummer 7. De dierenarts voelde helemaal nergens een testikel.. De dierenarts keek dan ook zeer zorgelijk toen hij meldde dat er niets te voelen was.. maar in het vuur van de strijd  was ik vergeten te zeggen dat wij inmiddels met de dames waren begonnen. Ik zou me echt zorgen hebben gemaakt als hij wel wat had gevoeld. Tot slot van de hele check de inenting en het inbrengen van de chip. Na 1½ uur reden wij onhoorbaar het dorp weer uit. Ik dacht dat deze gebeurtenis zo enerverend was geweest dat ze wel wat langer zouden doorslapen.. maar om kwart voor 5 gingen er alweer tien wekkertjes af.  Dan begint altijd die ene als een wolfje te huilen.. (ja ik weet wel wie... hahaha arme

nieuwe eigenaar...)en 9 andere wolfjes volgen dan met de kakefonische groepsyel.. whiehoehoe. whiehooooooeeeeeeeeeeehoeee...

De dag is weer begonnen.....